SOLAS Consolidated 2018 1.5

เกี่ยวกับ SOLAS Consolidated 2018

อนุสัญญาระหว่างประเทศเพื่อความปลอดภัยของชีวิตในทะเล (SOLAS), 1974 ในรูปแบบปัจจุบันเป็นอนุสัญญาระหว่างประเทศที่ติดตามอย่างกว้างขวางที่สุดที่เกี่ยวข้องกับเรือ. นอกจากนี้ยังถือเป็นหนึ่งในเครื่องมือทางกฎหมายที่สําคัญที่สุดที่ควบคุมความปลอดภัยของเรือซึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งระบุมาตรฐานขั้นต่ําสําหรับการก่อสร้างอุปกรณ์และการดําเนินงานของเรือ แอพมือถือนี้รวมการแก้ไขได้ถึง 2017 เช่น MSC.338(91), MSC.343(91), MSC.344(91), MSC.346(91), MSC.350(92), MSC.365(93), MSC.365(93), MSC.350(93), MSC.365(93), MSC.350C.366(93), MSC.380(94), MSC.386(94), MSC.392(95), MSC.394(95), MSC.395(95) อนุสัญญาและเครื่องมือพหุภาคคภาคอื่น ๆ สร้างภาระผูกพันสนธิสัญญาระหว่างประเทศ รัฐบาลที่ให้สัตยาบันหรือยอมรับพวกเขาตกลงที่จะนํากฎหมายและมาตรการของพวกเขาให้สอดคล้องกับบทบัญญัติของสนธิสัญญาดังกล่าว วัตถุประสงค์ของเครื่องมือระหว่างประเทศใด ๆ คือการกําหนดมาตรฐานที่เป็นที่ยอมรับของหลายประเทศให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และดําเนินการทั่วโลกซึ่งจะขจัดความแตกต่างระหว่างการปฏิบัติระดับชาติ องค์การทางทะเลระหว่างประเทศเข้ามาดํารงอยู่ในปี 1959 ตั้งแต่นั้นมาองค์กรได้นําสนธิสัญญาพหุภาคพหุภาคคัลมาใช้ในวิชาต่างๆที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความปลอดภัยของการจัดส่งการป้องกันมลพิษจากเรือการชดเชยและความรับผิดและเรื่องอื่น ๆ เช่นการอํานวยความสะดวกและการวัดน้ําหนัก สิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่เรียกว่าการประชุม แต่มีเพียงไม่กี่อย่างที่เรียกว่าโปรโตคอลหรือข้อตกลง อย่างไรก็ตามสถานะทางกฎหมายของพวกเขาเหมือนกัน เมื่อข้อเสนอได้รับการตกลงอย่างเป็นทางการร่างสนธิสัญญาแล้วจัดทําขึ้นในหนึ่งในคณะกรรมการหลักขององค์กรหรือคณะกรรมการย่อย เมื่อร่างได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการความปลอดภัยทางทะเลคณะกรรมการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมทางทะเลหรือคณะกรรมการกฎหมายจะถูกส่งไปยังการประชุมทางการทูตระหว่างประเทศที่สมาชิกทุกคนของสหประชาชาติและหน่วยงานเฉพาะทางได้รับเชิญ ด้วยการยอมรับอนุสัญญาที่ประสบความสําเร็จ, onus สําหรับการดําเนินการย้ายไปยังรัฐบาล. ความเร็วที่อนุสัญญามีผลบังคับใช้ (นั่นคือกลายเป็นผูกพันกับรัฐที่ตกลงที่จะผูกพันโดยมัน) ขึ้นอยู่กับเวลาที่รัฐบาลดําเนินการเพื่อให้สัตยาบันหรือยอมรับมัน ความยินยอมที่จะผูกพันอาจแสดงโดยลายเซ็นการให้สัตยาบันการยอมรับการอนุมัติหรือการเข้าถึงขึ้นอยู่กับความปรารถนาของรัฐที่เกี่ยวข้อง โดยทั่วไปขั้นตอนนี้จะเรียกว่า "การให้สัตยาบัน" สนธิสัญญา IMO มีผลบังคับใช้หลังจากจํานวนรัฐที่เฉพาะเจาะจงได้ให้สัตยาบันพวกเขาด้วยสัดส่วนที่แน่นอนของน้ําหนักรวมของโลก สิ่งนี้ทําให้มั่นใจได้ถึงการยอมรับโดยความสนใจในการจัดส่งส่วนใหญ่ หลังจากข้อกําหนดสําหรับการมีผลบังคับใช้ของสนธิสัญญาได้รับความสําเร็จ, มี "ระยะเวลาของพระคุณ" ก่อนที่จะมีผลบังคับใช้จริง. ช่วงเวลานี้แตกต่างกันไปในแต่ละเดือนถึงหนึ่งปีหรือสองปีและออกแบบมาเพื่อให้รัฐบาลที่เกี่ยวข้องใช้มาตรการทางกฎหมายหรือการบริหารที่จําเป็นสําหรับการดําเนินการตามบทบัญญัติของอนุสัญญา